Okej, zaczynamy tę nieco dziwną rozmowę o temacie, który większość z nas woli omijać szerokim łukiem – pogrzebami. Ale hej, nie bójcie się! Nie zamierzam tu urządzać stypy przy kawie. Chcę po prostu rzucić światło na to, jak wygląda sprawa z organizacją ostatniego pożegnania w Krakowie. No bo kto powiedział, że zakład pogrzebowy to miejsce tylko dla smutnych min i czarnych żagli?
Pogrzeb po krakowsku – czyli jak żegnać z klasą
Zacznijmy od tego, że zakład pogrzebowy Kraków to nie koniec świata. Wręcz przeciwnie – to początek nowej, fascynującej podróży przez… no dobra, może nie aż tak fascynującej, ale rozumiecie o co chodzi. Wyobraźcie sobie, że organizacja pogrzebu to jak planowanie wesela, tylko bez tańców i tortu (chyba że ktoś zamówił tort w kształcie trumny, ale to już inna historia).
No właśnie – ile kosztuje taka impreza? Cóż, wszystko zależy od tego, czy marzy wam się skromna cerkiewna msza z dwoma świadkami, czy może wystawny pochówek z orkiestrą i gołębiami pokoju. Statystyki mówią, że średni koszt pogrzebu w Polsce to około 10-15 tys. złotych. Ale hej, można to zrobić i taniej, i drożej – wszystko kwestia gustu (i portfela).
Czy zawsze musi być smutno?
Okej, przyznam się – miałem kiedyś okazję być na pogrzebie, który przypominał bardziej festiwal niż stypę. Zmarły był zapalonym podróżnikiem i jego rodzina postanowiła uczcić jego pamięć w nietypowy sposób. Zamiast czarnych żakietów – kolorowe koszulki z mapami świata. Zamiast kwiatów – donacje na fundację wspierającą młodych globtroterów. Nawet muzyka leciała inna – zamiast smętnych hymnów, grali Beatlesów! To było coś pięknego.
Tak sobie myślę – może warto pomyśleć o takim alternatywnym podejściu do pożegnania? Bo przecież śmierć to nie koniec, a raczej początek czegoś nowego. Może zamiast tradycyjnej mszy, zorganizować piknik w ulubionym parku zmarłego? Albo wieczór filmowy z jego ulubionymi klasykami? Możliwości jest naprawdę mnóstwo.
Technologia na ratunek
A co powiecie na wirtualne pożegnanie? W czasach pandemii wiele osób przeniosło swoje życie społeczne do sieci – czemu nie przenieść tam też ostatniego pożegnania? Wyobraźcie sobie wirtualną ceremonię z udziałem rodziny i przyjaciół rozsianych po całym świecie. Albo transmisję na żywo dla tych, którzy nie mogli przyjechać osobiście. To brzmi trochę jak scena z filmu science fiction, prawda? A jednak staje się rzeczywistością.
Jasne, nic nie zastąpi osobistego kontaktu i atmosfery spotkania twarzą w twarz. Ale czasem sytuacja zmusza nas do szukania nowych rozwiązań. I wiecie co? Czasem te nowe rozwiązania mogą okazać się bardziej osobiste i intymne niż tradycyjne formy pożegnania.
Zakład pogrzebowy – przyjaciel w potrzebie
No dobra, pewnie zastanawiacie się teraz: „Czy ten gość oszalał? Rozmawia o pogrzebach jak o weekendowym wyjeździe?”. Spokojnie, nie zamierzam tutaj bagatelizować tematu. Chcę tylko pokazać, że zakład pogrzebowy to nie tylko miejsce pełne smutku i żalu. To przede wszystkim ludzie – profesjonalni doradcy, którzy pomogą wam przejść przez ten trudny czas.
Pamiętam rozmowę z właścicielem jednego z krakowskich zakładów pogrzebowych. Opowiadał mi, jak ważne jest dla niego indywidualne podejście do każdej rodziny. „To nie jest zwykła praca”, mówił. „To powołanie”. I wiecie co? Miał rację. Ci ludzie są jak anioły stróże ostatniego pożegnania – cisi bohaterowie, którzy dbają o każdy detal.
Więc następnym razem, gdy będziecie myśleć o organizacji pogrzebu (oby jak najpóźniej!), pomyślcie o tym jako o swego rodzaju ceremonii przejścia. Ostatniej szansie na powiedzenie „do widzenia” w sposób godny osoby, którą kochaliście. Niech to będzie okazja do wspomnień, uśmiechów i łez szczęścia – bo przecież wspomnienia o bliskich pozostają z nami na zawsze.
Okej, kończę już tę moją filozoficzną tiradę o śmierci i pogrzebach. Mam nadzieję, że spojrzycie na ten temat trochę inaczej – nie jako na coś smutnego i przygnębiającego, ale jako na część życia, której warto nadać sens i znaczenie. Bo koniec końców, liczy się nie to kiedy umieramy, ale jak żyjemy i jak zostajemy zapamiętani.
No dobra, a teraz powiedzcie mi – jaki jest wasz pomysł na idealne pożegnanie? Może macie jakieś szalone pomysły? Albo przeciwnie – marzy wam się tradycyjna stypa przy muzyce Chopina? Czekam na wasze historie!
